วันพฤหัสบดีที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2558

เช้าวันใหม่กับพระเยซู1 โยชูวาบทที่8 ยูดาบทที่1





ยชว. 8:1 พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​กับ​โย​ชู​วา​ว่า “อย่า​กลัว​หรือ​ตก​ใจ​เลย จง​นำ​ทหาร​ทั้ง​หมด​ไป​กับ​เจ้า ลุก​ขึ้น​ไป​ยัง​เมือง​อัย​เถิด นี่​แน่ะ เรา​ได้​มอบ​กษัตริย์​แห่ง​อัย​ไว้​ใน​มือ​เจ้า​แล้ว พร้อม​ทั้ง​ประ​ชา​ชน​ของ​เขา เมือง​ของ​เขา​และ​แผ่น​ดิน​ของ​เขา​ด้วย

ยชว. 8:2 เจ้า​จง​ทำ​ต่อ​เมือง​อัย​และ​กษัตริย์​ของ​เมือง​นั้น​เช่น​เดียว​กับ​ที่​เจ้า​ทำ​ต่อ​เมือง​เย​รี​โค​และ​กษัตริย์​ของ​เมือง​นั้น แต่​ข้าว​ของ​และ​สัตว์​เลี้ยง​ที่​ริบ​มา​นั้น​ตก​เป็น​ของ​เจ้า​ได้ จง​ตั้ง​กอง​ซุ่ม​ไว้​ที่​ข้าง​หลัง​เมือง”

ยชว. 8:3 โย​ชู​วา​จึง​ลุก​ขึ้น​พร้อม​กับ​ทหาร​ไป​ยัง​เมือง​อัย และ​โย​ชู​วา​ได้​คัด​นัก​รบ​กล้า​หาญ 30,000 คน ให้​ยก​ไป​ใน​เวลา​กลาง​คืน

ยชว. 8:4 และ​ท่าน​บัญชา​เขา​ว่า “นี่​แน่ะ ท่าน​จง​ซุ่ม​อยู่​ข้าง​หลัง​เมือง อย่า​ให้​ห่าง​ไกล​จาก​เมือง​นัก และ​ให้​เตรียม​ตัว​ไว้​พร้อม​ทุก​คน

ยชว. 8:5 ส่วน​ข้าพ​เจ้า​และ​ประ​ชา​ชน​ทั้ง​หมด​ที่​อยู่​กับ​ข้าพ​เจ้า​จะ​เข้า​ไป​ถึง​ตัว​เมือง และ​เมื่อ​พวก​เขา​ออก​มา​ต่อ​สู้​เรา​อย่าง​คราว​ก่อน เรา​ก็​จะ​ถอย​หนี​ไป​ต่อ​หน้า​เขา

ยชว. 8:6 เขา​จะ​ตาม​เรา​ออก​มา​จน​กระ​ทั่ง​เรา​จะ​ลวง​เขา​ให้​ออก​ห่าง​จาก​ตัว​เมือง เพราะ​เขา​จะ​พูด​ว่า ‘พวก​เขา​กำ​ลัง​หนี​จาก​เรา​อย่าง​คราว​ก่อน’ และ​เรา​ก็​จะ​หนี​ไป​ต่อ​หน้า​เขา

ยชว. 8:7 แล้ว​พวก​ท่าน​จง​ลุก​จาก​ที่​ซุ่ม​เข้า​ยึด​เมือง​นั้น​ไว้ เพราะ​พระ​ยาห์​เวห์​พระ​เจ้า​ของ​พวก​ท่าน​จะ​ทรง​มอบ​เมือง​นั้น​ไว้​ใน​มือ​ท่าน

ยชว. 8:8 และ​เมื่อ​พวก​ท่าน​เข้า​ยึด​เมือง​ได้​แล้ว ท่าน​จง​จุด​ไฟ​เผา​เมือง​เสีย จง​ทำ​ตาม​ที่​พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​สั่ง ดู​สิ ข้าพ​เจ้า​ได้​บัญชา​ท่าน​ไว้​แล้ว”

ยชว. 8:9 แล้ว​โย​ชู​วา​ก็​ให้​พวก​เขา​ไป เขา​ก็​ออก​ไป​ยัง​ที่​ซุ่ม​อยู่​ระหว่าง​เบธ​เอล​กับ​เมือง​อัย​ทาง​ทิศ​ตะวัน​ตก​ของ​เมือง​อัย แต่​คืน​วัน​นั้น​โย​ชู​วา​นอน​ค้าง​อยู่​กับ​ประ​ชา​ชน

ยชว. 8:10 โย​ชู​วา​ลุก​ขึ้น​แต่​เช้า​ตรู่​ออก​ตรวจ​พล แล้ว​ขึ้น​ไป​พร้อม​กับ​พวก​ผู้​ใหญ่​ของ​อิส​รา​เอล​นำ​หน้า​ประ​ชา​ชน​ไป​เมือง​อัย

ยชว. 8:11 ทหาร​ทุก​คน​ที่​อยู่​กับ​ท่าน​ก็​ขึ้น​ไป​แล้ว​รุก​ใกล้​ตัว​เมือง​เข้า​ไป และ​ตั้ง​ค่าย​อยู่​ด้าน​เหนือ​ของ​เมือง​อัย มี​หุบ​เขา​คั่น​ระหว่าง​พวก​เขา​กับ​เมือง​อัย

ยชว. 8:12 และ​ท่าน​จัด​คน​ประ​มาณ 5,000 คน ให้​เขา​แอบ​ซุ่ม​อยู่​ระหว่าง​เมือง​เบธ​เอล​กับ​เมือง​อัย​ทาง​ทิศ​ตะวัน​ตก​ของ​ตัว​เมือง

ยชว. 8:13 ดัง​นั้น​เขา​ทั้ง​หลาย​ก็​วาง​กำ​ลัง​รบ​ให้​กอง​หลวง​อยู่​ด้าน​เหนือ​ของ​เมือง และ​กอง​ระวัง​หลัง​อยู่​ด้าน​ตะวัน​ตก​ของ​เมือง ใน​คืน​วัน​นั้น​โย​ชู​วา​ไป​อยู่​กลาง​หุบ​เขา

ยชว. 8:14 ต่อ​มา​เมื่อ​กษัตริย์​แห่ง​อัย​ทรง​เห็น​ดัง​นั้น พระองค์​และ​ประ​ชา​ชน​ทั้ง​หมด​ของ​พระองค์​ก็​รีบ​ลุก​ขึ้น​แต่​เช้า​ตรู่​ออก​ไป​สู้​รบ​กับ​อิส​รา​เอล ณ ที่​ปะทะ​กัน​ตรง​หน้า​ที่​ราบ แต่​พระองค์​ไม่​ทราบ​ว่า​มี​กอง​ซุ่ม​คอย​ต่อ​สู้​พระองค์​อยู่​ข้าง​หลัง​เมือง

ยชว. 8:15 โย​ชู​วา​และ​อิส​รา​เอล​ทั้ง​หมด​ทำ​ที​เหมือน​ถูก​ตี​พ่าย​ไป​ต่อ​หน้า​พวก​เขา แล้ว​หนี​ไป​ทาง​ถิ่น​ทุร​กัน​ดาร

ยชว. 8:16 ทุก​คน​ใน​เมือง​ก็​ถูก​เรียก​ให้​ตาม​ออก​ไป เมื่อ​พวก​เขา​ไล่​ตาม​โย​ชู​วา​ไป​นั้น​เขา​ก็​ถูก​ลวง​ให้​ออก​ห่าง​จาก​เมือง

ยชว. 8:17 ไม่​มี​ชาย​สัก​คน​หนึ่ง​เหลือ​อยู่​ใน​เมือง​อัย​หรือ​เมือง​เบธ​เอล ที่​ไม่​ได้​ออก​ไป​ไล่​ตาม​อิส​รา​เอล พวก​เขา​ปล่อย​ให้​เมือง​เปิด​อยู่​และ​ไล่​ตาม​อิส​รา​เอล​ไป

ยชว. 8:18 แล้ว​พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​สั่ง​โย​ชู​วา​ว่า “จง​ยื่น​หอก​ซึ่ง​อยู่​ใน​มือ​ของ​เจ้า​ออก​ตรง​ไป​ยัง​เมือง​อัย เพราะ​เรา​จะ​มอบ​เมือง​นั้น​ไว้​ใน​มือ​ของ​เจ้า” แล้ว​โย​ชู​วา​ก็​ยื่น​หอก​ซึ่ง​อยู่​ใน​มือ​ออก​ไป​ยัง​เมือง​นั้น

ยชว. 8:19 ทหาร​ที่​ซุ่ม​อยู่​ก็​ลุก​ออก​จาก​ที่​ซ่อน​อย่าง​รวด​เร็ว พอ​โย​ชู​วา​ยื่น​มือ​ของ​ท่าน​ออก ทหาร​ก็​วิ่ง​ตรง​เข้า​ไป​ใน​เมือง​และ​ยึด​เมือง​ไว้ แล้ว​พวก​เขา​ก็​รีบ​จุด​ไฟ​เผา​เมือง

ยชว. 8:20 เมื่อ​ชาว​เมือง​อัย​เหลียว​หลัง​มา​ดู นี่​แน่ะ ควัน​ไฟ​ที่​ไหม้​เมือง​ได้​พลุ่ง​ขึ้น​ไป​ยัง​ท้อง​ฟ้า เขา​ก็​หมด​แรง​ที่​จะ​หนี​ไป​ทาง​ไหน​ได้ เพราะ​ว่า​คน​ที่​หนี​ไป​ทาง​ถิ่น​ทุร​กัน​ดาร​ก็​หัน​กลับ​มา​ต่อ​สู้​กับ​ผู้​ที่​ไล่​ตาม

ยชว. 8:21 เมื่อ​โย​ชู​วา​กับ​คน​อิส​รา​เอล​ทั้ง​หมด​เห็น​ว่า​กอง​ซุ่ม​ยึด​เมือง​ได้​แล้ว และ​ควัน​ไฟ​ที่​ไหม้​เมือง​ได้​พลุ่ง​ขึ้น พวก​เขา​ก็​หัน​กลับ​มา​โจม​ตี​ชาว​เมือง​อัย

ยชว. 8:22 คน​อื่นๆ ก็​ออก​มา​จาก​เมือง​สู้​รบ​กับ​พวก​เขา ทำ​ให้​พวก​เขา​อยู่​ระหว่าง​กลาง​อิส​รา​เอล ผู้​อยู่​ข้าง​นี้​บ้าง​ข้าง​โน้น​บ้าง และ​คน​อิส​รา​เอล​ก็​โจม​ตี​เขา​จน​ไม่​มี​สัก​คน​หนึ่ง​รอด​ชีวิต​หรือ​หนี​ไป​ได้

ยชว. 8:23 แต่​กษัตริย์​แห่ง​อัย​ถูก​จับ​เป็น​และ​ถูก​คุม​ตัว​มา​หา​โย​ชู​วา

ยชว. 8:24 เมื่อ​อิส​รา​เอล​เสร็จ​สิ้น​การ​ฆ่า​ฟัน​ชาว​เมือง​อัย​ใน​ทุ่ง​ใน​ถิ่น​ทุร​กัน​ดาร​ที่​พวก​เขา​ไล่​ตาม​ไป​นั้น และ​คน​เหล่า​นั้น​ล้ม​ตาย​หมด​ด้วย​คม​ดาบ​จน​คน​สุด​ท้าย อิส​รา​เอล​ทั้ง​หมด​ก็​กลับ​เข้า​เมือง​อัย โจม​ตี​คน​ใน​เมือง​ด้วย​คม​ดาบ

ยชว. 8:25 คน​ที่​ล้ม​ตาย​ทั้ง​หมด​ใน​วัน​นั้น​ทั้ง​ชาย​และ​หญิง 12,000 คน คือ​ชาว​เมือง​อัย​ทั้ง​หมด

ยชว. 8:26 เพราะ​โย​ชู​วา​ไม่​ได้​หด​มือ​ที่​ถือ​หอก​ยื่น​อยู่​นั้น จน​กว่า​จะ​ได้​ผลาญ​ชาว​เมือง​อัย​พินาศ​สิ้น

ยชว. 8:27 แต่​อิส​รา​เอล​ได้​ริบ​เอา​ฝูง​สัตว์​เลี้ยง​และ​ข้าว​ของ​ของ​เมือง​นั้น​เป็น​ของ​ตน ตาม​พระ​วจนะ​ของ​พระ​ยาห์​เวห์ ซึ่ง​ทรง​บัญชา​ไว้​แก่​โย​ชู​วา

ยชว. 8:28 ดัง​นี้​แหละ​โย​ชู​วา​จึง​เผา​เมือง​อัย​เสีย ทำ​ให้​เป็น​กอง​ซาก​ปรัก​หัก​พัง​อยู่​เป็น​นิตย์ เป็น​ที่​ร้าง​เปล่า​มา​จน​ถึง​ทุก​วัน​นี้

ยชว. 8:29 และ​ท่าน​แขวน​กษัตริย์​แห่ง​อัย​ไว้​ที่​ต้น​ไม้​จน​ถึง​เวลา​เย็น เมื่อ​ดวง​อา​ทิตย์​ตก​โย​ชู​วา​จึง​บัญชา​และ​เขา​ก็​ปลด​พระ​ศพ​ลง​จาก​ต้น​ไม้ นำ​ไป​ทิ้ง​ไว้​ที่​ทาง​เข้า​ประ​ตู​เมือง แล้ว​เอา​หิน​ถม​ทับ​ไว้​เป็น​กอง​ใหญ่​ซึ่ง​ยัง​อยู่​จน​ทุก​วัน​นี้

ยชว. 8:30 แล้ว​โย​ชู​วา​ได้​สร้าง​แท่น​บูชา​ที่​ภูเขา​เอบาล​ถวาย​แด่​พระ​ยาห์​เวห์​พระ​เจ้า​ของ​อิส​รา​เอล

ยชว. 8:31 ดัง​ที่​โมเสส​ผู้​รับ​ใช้​ของ​พระ​ยาห์​เวห์​บัญชา​ประ​ชา​ชน​อิส​รา​เอล ตาม​ที่​จารึก​ไว้​ใน​หนัง​สือ​ธรรม​บัญ​ญัติ​ของ​โมเสส​ว่า “แท่น​บูชา​ทำ​ด้วย​หิน​ล้วน ซึ่ง​ไม่​มี​ใคร​ใช้​เครื่อง​มือ​เหล็ก​ตก​แต่ง​เลย” แล้ว​พวก​เขา​ก็​ถวาย​เครื่อง​บูชา​เผา​ทั้ง​ตัว​แด่​พระ​ยาห์​เวห์​บน​แท่น​นั้น และ​ถวาย​ศานติ​บูชา

ยชว. 8:32 ณ ที่​นั้น​ท่าน​เขียน​ธรรม​บัญ​ญัติ​ของ​โมเสส​บน​หิน​ต่อ​หน้า​ประ​ชา​ชน​อิส​รา​เอล ซึ่ง​เป็น​สิ่ง​ที่​โมเสส​ได้​เขียน​ไว้

ยชว. 8:33 อิส​รา​เอล​ทั้ง​หมด ทั้ง​คน​ต่าง​ด้าว​และ​คน​ที่​เกิด​ใน​อิส​รา​เอล พร้อม​ทั้ง​ผู้​ใหญ่ เจ้า​หน้า​ที่​และ​ผู้​พิ​พาก​ษา​ยืน​อยู่​ทั้ง​สอง​ข้าง​ของ​หีบ ต่อ​หน้า​คน​เลวี​ที่​เป็น​ปุ​โร​หิต​ผู้​หาม​หีบ​พันธ​สัญ​ญา​ของ​พระ​ยาห์​เวห์ ครึ่ง​หนึ่ง​ยืน​อยู่​ข้าง​หน้า​ภูเขา​เกริ​ซิม อีก​ครึ่ง​หนึ่ง​ข้าง​หน้า​ภูเขา​เอ​บาล ดัง​ที่​โมเสส​ผู้​รับ​ใช้​ของ​พระ​ยาห์​เวห์​ได้​บัญชา​ไว้​ใน​ครั้ง​แรก​ให้​พวก​เขา​อวย​พร​แก่​คน​อิส​รา​เอล

ยชว. 8:34 หลัง​จาก​นั้น​ท่าน​จึง​อ่าน​ถ้อย​คำ​ใน​ธรรม​บัญ​ญัติ​เป็น​คำ​อวย​พร​และ​คำ​แช่ง​สาป ตาม​ที่​มี​จา​รึก​ไว้​ใน​หนัง​สือ​ธรรม​บัญ​ญัติ​ทุก​ประ​การ

ยชว. 8:35 ไม่​มี​คำ​ซึ่ง​โมเสส​ได้​บัญชา​ไว้​สัก​คำ​เดียว​ที่​โย​ชู​วา​ไม่​ได้​อ่าน​ต่อ​หน้า​ชุม​นุม​ชน​อิส​รา​เอล​ทั้ง​หมด รวม​ทั้ง​ผู้​หญิง​กับ​เด็กๆ และ​คน​ต่าง​ด้าว​ที่​อยู่​ใน​หมู่​พวก​เขา


ยด. 1:1 ยูดาส ผู้​รับใช้​ของ​พระ​เยซู​คริสต์​และ​เป็น​น้อง​ชาย​ของ​ยา​กอบ เรียน คน​ทั้ง​หลาย​ที่​ได้รับ​การ​ทรง​เรียก ผู้​เป็น​ที่รัก​ของ​พระ​เจ้า​พระ​บิดา และ​ได้รับ​การ​คุ้ม​ครอง​รัก​ษา​ไว้​เพื่อ​พระ​เยซู​คริสต์
ยด. 1:2 ขอ​พระ​เมต​ตา สัน​ติ​สุข และ​ความ​รัก​จง​เพิ่ม​พูน​แก่​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ยิ่งๆ ขึ้น​เถิด
ยด. 1:3 ท่าน​ที่​รัก​ทั้งหลาย ข้าพ​เจ้า​ปรารถ​นา​อย่าง​ยิ่ง​ที่​จะ​เขียน​ถึง​ท่าน​เรื่อง​ความ​รอด​ที่​เรา​มี​ร่วม​กัน แต่​ข้าพ​เจ้า​เห็น​ว่า จำ​เป็น​จะ​ต้อง​เขียน​วิง​วอน​ท่าน​ให้​ต่อสู้​เพื่อ​หลัก​ความ​เชื่อ​ที่​ได้​ทรง​มอบ​ให้​กับ​พวก​ธรร​มิก​ชน​ครั้ง​เดียว​สำ​หรับ​ตลอด​ไป
ยด. 1:4 เพราะ​ว่า​บางคน​ได้​แอบ​แฝง​เข้า​มา​ใน​หมู่​ท่าน การ​ลงโทษ​คน​พวก​นี้​มี​เขียน​ไว้​นาน​แล้ว พวก​เขา​เป็น​คน​อธรรม​ที่​ถือ​เอา​พระ​คุณ​ของ​พระ​เจ้า​ของ​เรา​มา​บิด​เบือน​เป็น​ช่อง​ทาง​ทำ​ความ​ชั่วช้า​ลา​มก และ​ได้​ปฏิ​เสธ​พระ​เยซู​คริสต์​ผู้​ทรง​เป็น​เจ้า​นาย​และ​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ของ​เรา​แต่​องค์​เดียว
ยด. 1:5 ถึง​พวก​ท่าน​จะ​รู้​ข้อ​ความ​เหล่า​นี้​หมด​แล้ว ข้าพ​เจ้า​ก็​ปรารถ​นา​ให้​ท่าน​ระลึก​ว่า​แม้​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ทรง​ช่วย​ชน​ชาติ​หนึ่ง​ให้​รอด​พ้น​จาก​แผ่น​ดิน​อียิปต์ แต่​ภาย​หลัง​ก็​ทรง​ทำ​ลาย​คน​เหล่า​นั้น​ที่​ไม่​เชื่อ
ยด. 1:6 และ​พวก​ทูต​สวรรค์​ที่​ไม่​รัก​ษา​อำ​นาจ​ครอบ​ครอง​ของ​ตน​เอง แต่​ละ​ทิ้ง​ถิ่น​ฐาน​ของ​ตน พระ​องค์​ก็​ทรง​จอง​จำ​ไว้​ด้วย​โซ่​อัน​ไม่​รู้​จัก​สลาย​ใน​ที่​มืด​จน​กว่า​จะ​ถึง​เว​ลา​พิพาก​ษา​ใน​วัน​ยิ่ง​ใหญ่​นั้น
ยด. 1:7 สำ​หรับ​เมือง​โส​โดม​ เมือง​โก​โม​ราห์​ และ​เมือง​ต่างๆ ที่​อยู่​รอบๆ นั้น​ก็​เช่น​เดียว​กัน ได้​ประ​พฤติ​ผิด​ศีล​ธรรม​ทาง​เพศ​และ​มัว​เมา​ใน​กาม​วิต​ถาร จึง​เป็น​ตัว​อย่าง​ของ​การ​รับ​โทษ​ใน​ไฟ​นิรันดร์
ยด. 1:8 ใน​ทำ​นอง​เดียว​กัน​พวก​นัก​เพ้อ​ฝัน​เหล่า​นี้​ทำ​ให้​ตัว​เป็น​มล​ทิน และ​ปฏิ​เสธ​สิทธิ​อำ​นาจ​ของ​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า และ​พูด​ลบ​หลู่​เทว​ทูต​ผู้​มี​ศักดิ์​ศรี
ยด. 1:9 แม้​แต่​มีคา​เอล​หัว​หน้า​ทูต​สวรรค์ เมื่อ​โต้​เถียง​กับ​มาร​เรื่อง​ศพ​ของ​โม​เสส ท่าน​เอง​ก็​ยัง​ไม่​บัง​อาจ​พูด​ลบ​หลู่​มาร​เลย แต่​พูด​เพียง​ว่า “ให้​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ทรง​ดุ​ว่า​เจ้า​เถิด” 
ยด. 1:10 แต่​ว่า​คน​เหล่า​นี้​พูด​ลบ​หลู่​สิ่ง​ที่​เขา​เอง​ไม่​เข้า​ใจ และ​ดัง​นั้น​โดย​สิ่ง​ที่​พวก​เขา​รู้​ตาม​สัญ​ชาต​ญาณ อย่าง​สัตว์​ที่​ไร้​เหตุผล เขา​จึง​ถูก​ทำ​ลาย
ยด. 1:11 วิบัติ​มี​แก่​พวก​เขา เพราะ​เขา​ดำ​เนิน​ตาม​ทาง​ของ​คา​อิน และ​ปล่อย​ตัว​ทำ​ตาม​ความ​ผิด​พลาด​ของ​บา​ลา​อัม เพราะ​เห็น​แก่​ได้ ฉะนั้น​จึง​พินาศ​ไป​อย่าง​กบฏ​ของ​โค​ราห์
ยด. 1:12 คน​เหล่า​นี้​เป็น​พวก​ที่​ทำ​ให้​งาน​เลี้ยง​เชื่อม​ความ​รัก​สา​มัคคี​ของ​พวก​ท่าน​เสื่อม​เสีย​ไป ขณะ​ที่​พวก​เขา​ร่วม​กิน​เลี้ยง​กับ​พวก​ท่าน​โดย​ปราศ​จาก​ความ​ยำ​เกรง เขา​เป็น​ผู้​เลี้ยง​แกะ​ที่​เลี้ยง​แต่​ตัว​เอง เป็น​เมฆ​ที่​ไม่​มี​น้ำ​ที่​ถูก​พัด​ลอย​ไป​ตาม​ลม เป็น​ต้น​ไม้​ที่​ไร้​ผล​ใน​ฤดู​ที่​ออก​ผล​และ​ตาย​มา​สอง​หน​แล้ว​เพราะ​ถูก​ถอน​ออก​ทั้ง​ราก
ยด. 1:13 เป็น​คลื่น​รุน​แรง​ใน​ทะ​เล​ที่​ซัด​ฟอง​แห่ง​ความ​บัดสี​ของ​ตน​เอง​ขึ้น​มา เป็น​ดวง​ดาว​ที่​พลัด​ออก​ไป​นอก​วง​โค​จร ความ​มืด​มิด​ถูก​สงวน​ไว้​สำ​หรับ​พวก​เขา​ตลอด​กาล
ยด. 1:14 คน​เหล่า​นี้​แหละ​ที่​เอ​โนคซึ่ง​เป็น​คน​ชั่ว​อายุ​ที่​เจ็ด​นับ​จาก​อา​ดัม​พยา​กรณ์​ไว้​ว่า นี่​แน่ะ องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กำ​ลัง​เสด็จ​มา​พร้อม​กับ​ผู้​บริ​สุทธิ์​ของ​พระ​องค์​นับ​เป็น​หมื่นๆ
ยด. 1:15 เพื่อ​ทำ​การ​พิพาก​ษา​ทุก​คน และ​เพื่อ​ทำ​ให้​คน​อธรรม​ทุก​คน​สำ​นึก​ตัว​ถึง​การ​อธรรม​ทุก​อย่าง ที่​พวก​เขา​ทำ​ไป​ตาม​วิถี​ทาง​อธรรม​นั้น และ​สำ​นึก​ตัว​ถึง​ความ​หยาบ​ช้า​ทั้ง​หมด ที่​คน​บาป​ชั่ว​ได้​กล่าว​ร้าย​ต่อ​พระ​องค์
ยด. 1:16 คน​เหล่า​นี้​เป็น​พวก​ช่าง​บ่น​ช่าง​ติ ดำ​เนิน​ชีวิต​ตาม​ความ​ปรารถ​นา​ชั่ว​ของ​ตัว​เอง และ​ปาก​ของ​พวก​เขา​คุย​โว​โอ้​อวด และ​ยก​ยอ​ผู้​อื่น​เพื่อ​หวัง​ประ​โยชน์​ของ​ตน
ยด. 1:17 แต่​ว่า​ท่าน​ที่​รัก​ทั้ง​หลาย พึง​ระลึก​ถึง​คำ​พยา​กรณ์​ของ​พวก​อัคร​ทูต​ของ​พระ​เยซู​คริสต์​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ของ​เรา
ยด. 1:18 ท่าน​เหล่า​นั้น​บอก​ท่าน​ว่า “ใน​วาระ​สุด​ท้าย​จะ​มี​คน​ที่​ชอบ​เยาะ​เย้ย​เกิด​ขึ้น ที่​ดำ​เนิน​ชีวิต​ตาม​ความ​ปรารถ​นา​ชั่ว​ของ​ตัว​เอง”
ยด. 1:19 คน​เหล่า​นี้​คือ​คน​ที่​ก่อ​ให้​เกิด​ความ​แตก​แยก หมก​มุ่น​อยู่​ใน​โลกีย​วิสัย และ​ปราศ​จาก​พระ​วิญ​ญาณ
ยด. 1:20 แต่​ท่าน​ที่​รัก​ทั้ง​หลาย จง​สร้าง​ตัว​ของ​ท่าน​ขึ้น​บน​ความ​เชื่อ​อัน​บริ​สุทธิ์​ที่​สุด​ของ​ท่าน และ​จง​อธิษ​ฐาน​โดย​พระ​วิญ​ญาณ​บริ​สุทธิ์
ยด. 1:21 จง​รัก​ษา​ตัว​ให้​อยู่​ใน​ความ​รัก​ของ​พระ​เจ้า ขณะ​คอย​ให้​พระ​เมต​ตา​ของ​พระ​เยซู​คริสต์​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ของ​เรา​นำ​ท่าน​ไป​สู่​ชีวิต​นิรันดร์
ยด. 1:22 และ​จง​มี​ใจ​เมต​ตา​คน​ที่​ยัง​สง​สัย​อยู่
ยด. 1:23 จง​ช่วย​คน​ให้​รอด​ด้วย​การ​ฉุด​เขา​ออก​จาก​ไฟ และ​จง​เมต​ตา​ผู้​อื่น​ด้วย​ความ​ยำ​เกรง​พระ​เจ้า และ​จง​รัง​เกียจ​แม้​แต่​เสื้อ​ผ้า​ที่​เปรอะ​เปื้อน​ด้วย​กาย​ที่​เป็น​มล​ทิน
ยด. 1:24 แด่​พระ​องค์​ผู้​ทรง​สา​มารถ​ปก​ป้อง​พวก​ท่าน​ไม่​ให้​สะ​ดุด​ล้ม และ​ทรง​ตั้ง​พวก​ท่าน​อยู่​เบื้อง​หน้า​พระ​สิริ​ของ​พระ​องค์ โดย​ปราศ​จาก​ตำ​หนิ​และ​มี​ความ​ร่า​เริง​ยินดี
ยด. 1:25 ขอ​พระ​เกียรติ ความ​ยิ่ง​ใหญ่ อานุ​ภาพ และ​สิทธิ​อำ​นาจ จง​มี​แด่​พระ​เจ้า​องค์​เดียว ผู้​เป็น​พระ​ผู้​ช่วย​ให้​รอด​ของ​เรา โดย​ทาง​พระ​เยซู​คริสต์​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ของ​เรา ทั้ง​ใน​อดีต​กาล ปัจจุ​บัน​กาล และ​ใน​กาล​ต่อๆ ไป​เป็น​นิตย์ อาเมน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น