ความแตกต่างของการอยู่ในอาดัมกับการอยู่ในพระคริสต์
รม. 5:12 เพราะเหตุนี้ บาปได้เข้ามาในโลกเพราะคนๆ เดียว และความตายก็เกิดมาเพราะบาปนั้น และความตายก็ได้แผ่ไปถึงมวลมนุษย์ทุกคน เพราะมนุษย์ทุกคนทำบาป
รม. 5:13 ความจริงบาปได้มีอยู่ในโลกแล้วก่อนมีธรรมบัญญัติ แต่ที่ไหนไม่มีธรรมบัญญัติก็ไม่ถือว่ามีบาป
รม. 5:14 อย่างไรก็ตาม ความตายก็ได้ครอบงำตลอดมา ตั้งแต่อาดัมจนถึงโมเสส แม้คนที่ไม่ได้ทำบาปอย่างเดียวกับการละเมิดของอาดัม ผู้ซึ่งเป็นแบบของผู้ที่จะเสด็จมาภายหลัง
รม. 5:15 แต่ของพระราชทานแห่งพระคุณก็ไม่เหมือนการละเมิดนั้น เพราะว่าถ้าคนจำนวนมากต้องตายเพราะการละเมิดของคนๆ เดียว มากยิ่งกว่านั้น พระคุณของพระเจ้าและของประทานโดยพระคุณของพระองค์ผู้เดียวนั้น คือพระเยซูคริสต์ ก็มีบริบูรณ์แก่คนจำนวนมาก
รม. 5:16 และของประทานนั้นก็ไม่เหมือนกับผลซึ่งเกิดจากบาปของคนเดียวนั้น เพราะว่าการพิพากษาที่เกิดขึ้นเนื่องจากการละเมิดเพียงครั้งเดียวนั้น ได้นำไปสู่การลงโทษ แต่ของประทานจากพระเจ้าภายหลังการละเมิดหลายครั้งนั้น นำไปสู่ความชอบธรรม
รม. 5:17 เพราะว่าถ้าโดยการละเมิดของคนเดียว เป็นเหตุให้ความตายครอบงำอยู่โดยคนเดียวนั้น มากยิ่งกว่านั้นคนทั้งหลายที่รับพระกรุณาอันไพบูลย์ และรับของประทานคือความชอบธรรมก็จะดำรงชีวิต และครอบครองโดยพระองค์ผู้เดียว คือพระเยซูคริสต์
รม. 5:18 ฉะนั้นการลงโทษได้มาถึงทุกคนเพราะการละเมิดครั้งเดียวอย่างไร การกระทำอันชอบธรรมครั้งเดียว ก็นำการปลดปล่อยและชีวิตมาถึงทุกคนอย่างนั้น
รม. 5:19 เพราะว่าคนจำนวนมากเป็นคนบาป เพราะคนคนเดียวที่ไม่เชื่อฟังอย่างไร คนจำนวนมากก็เป็นคนชอบธรรม เพราะพระองค์ผู้เดียวที่ได้ทรงเชื่อฟังอย่างนั้น
พระธรรมโรมได้เขียนถึงบุคคลคนสองคนคนหนึ่งอาดัมคนหนึ่งพระคริสต์
เพราะอาดามล่วงละเมิดไม่เชื่อฟังพระเจ้ามนุษย์จึงตกต่ำมีความบาปมาทุกยุคทุกสมัยสืบทอดตกทอดจากบรรพบุรุษรุ่นหนึ่งมาสู่อีกรุ่นหนึ่งทางสายเลือดแห่งความบาป
แต่เพราะพระเยซูคริสต์พระองค์เดียวเท่านั้นมนุษย์จึงได้รับความชอบธรรมกลับคืนมาจากเลือดของพระคริสต์ผู้นี้เองที่เชื่อฟังพระเจ้า
ด้วยเหตุนี้เองเมื่อพี่น้องอยู่ในอาดามพี่น้องก็จะได้รับทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นสิ่งที่อาดามทำมา
แต่เมื่อพี่น้องได้เข้ามาอยู่ในพระคริสต์แล้ว พี่น้องก็ได้รับทุกสิ่งทุกอย่างที่พระเยซูคริสต์ได้ทรงกระทำไว้ทั้งหมด
มีพี่น้องคริสเตียนยังไม่มีความเข้าใจว่าการอยู่ในอาดัมกับอยู่ในพระคริสต์ ยังไม่เข้าใจอย่างชัดเ พี่น้องส่วนใหญ่ยังเข้าใจพระธรรมโรมบทที่ห้านี้ได้น้อยมากในเรื่องการอยู่ในอาดัมกับการอยู่ในพระคริสต์นี้
ฮบ. 7:14 เพราะเป็นที่ประจักษ์ชัดว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราทรงสืบเชื้อสายมาจากเผ่ายูดาห์ และโมเสสก็ไม่เคยกล่าวว่าจะมีปุโรหิตมาจากเผ่านั้นเลย
ฮบ. 7:15 ข้อนี้ประจักษ์ชัดยิ่งขึ้นอีก เมื่อปรากฏว่ามีปุโรหิตอีกผู้หนึ่งตามแบบอย่างของเมลคีเซเดคเกิดขึ้น
ฮบ. 7:16 ผู้ซึ่งเป็นปุโรหิตโดยไม่ได้รับการแต่งตั้งตามธรรมบัญญัติเรื่องเชื้อสาย แต่โดยฤทธิ์เดชแห่งชีวิตอันไม่สามารถจะทำลายได้
ฮบ. 7:17 เพราะมีพยานกล่าวถึงพระองค์ว่า “พระเจ้าตรัสว่า ‘เจ้าจะเป็นปุโรหิตชั่วนิรันดร์ ตามแบบอย่างของเมลคีเซเดค’ ”
ในพระธรรมฮีบรูพี่น้องจะเห็นตัวอย่างถึงความสำคัญของสายเลือดและการสืบเชื้อสายในพระคริสต์ เป็นตัวอย่างหลักฐานที่ชัดเจนที่พี่น้องจะเห็นว่าพระธรรมฮีบรูได้อธิบายให้เห็นว่าการเมลคีเซเดดนั้นใหญ่กว่าเลวี ตรงนี้แสดงให้เห็นว่าพระคริสต์นั้นทรงเป็นใหญ่กว่าปุโรหิตในตละกูลเลวีของอาโรนเสียอีก
เพาะตำแหน่งปุโรหิตแบบเมลคีเซเดดนั้นยิ่งใหญ่กว่าปุโรหิตแบบอาโรนแห่งตละกูลเลวี ดังนั้นตัวของพระคริสต์เองจึงเป็นปุโรหิตแบบเมลคีเซเดด นี่คือสิ่งที่พระธรรมฮีบรูได้พิสูจน์โดยยกตัวอย่างระบบปุโรหิตให้เห็นได้ชัดเจนอย่างที่ไม่สามารถหาข้อโต้แย้งได้เลย
ในพระธรรมฮีบรูบทที่เจ็ดได้บอกกับพี่น้องอย่างชัดเจนว่า อับราฮามนั้นเมื่อกลับมาจากการรบกับกษัตริย์ทั้งหลายนั้นได้ถวายของหนึ่งในสิบแก่เมลคีเซเดด และเมลคีเซเดดเองก็ได้อวยพรแก่อับราฮาม
ปฐก. 14:17 เมื่ออับรามกลับจากการรบชนะกษัตริย์เคโดร์ลาโอเมอร์และกษัตริย์ทั้งหลายที่อยู่ด้วยกันแล้ว กษัตริย์เมืองโสโดมก็มาพบอับรามที่หุบเขาชาเวห์(คือหุบเขาของกษัตริย์)
ปฐก. 14:18 เมลคีเซเดคผู้เป็นทั้งกษัตริย์ซาเลมและปุโรหิตของพระเจ้าผู้สูงสุด ก็นำขนมปังกับเหล้าองุ่นมาให้
ปฐก. 14:19 แล้วอวยพรท่าน กล่าวว่า “ขอให้อับรามรับพรจากพระเจ้าผู้สูงสุด ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก
ปฐก. 14:20 ขอพระเกียรติเป็นของพระเจ้าผู้สูงสุด ผู้ทรงมอบศัตรูทั้งหลายไว้ในมือของท่าน” อับรามก็มอบหนึ่งในสิบจากข้าวของทั้งหมดนั้นถวายแก่กษัตริย์เมลคีเซเดค
การที่อับราฮามทำเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าปุโรหิตแบบอาโรนนั้นไม่อาจที่จะยิ่งใหญ่กว่าปุโรหิตแบบเมลคีเซเดดได้เลย ตรงนี้เป็นเพราะสาเหตุอะไร เป็นเพราะว่าในขณะที่อับราฮามได้มอบถวายของหนึ่งในสิบให้แก่เมลคีเซเดดนั้น อิสอาคซึ่งอยู่ในอับราฮามก็ได้มอบถวายของหนึ่งในสิบให้แก่เมลคีเซเดดด้วยเช่นกัน และเลวีที่อยู่ในอับราฮามนั้นก็ได้มอบถวายหึ่งในสิบให้แก่เมลคีเซเดดด้วยเช่นกัน
ตรงนี้เป็นหลักความจริงอย่างชัดเจนที่ว่าผู้เล็กน้อยย่อมมอบถวายของให้แก่ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่กว่าตนเอง ด้วยเหตุนี้พี่น้องจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าระบบปุโรหิตแบบอาโรนแห่งตละกูลเลวีนั้นย่อมเป็นเล็กน้อยกว่าปุโรหิตแบบเมลคีเซเดด
ตรงนี้พี่น้องจะเห็นได้ชัดเจนแล้วว่าตำแหน่งปุโรหิตแบบอาโรนนั้นเป็นตำแหน่งปุโรหิตที่เล็กน้อยกว่าตำแหน่งปุโรหิตของพระคริสต์เสียอีก
ตรงนี้หากพี่น้องย้อนไปอ่านในฮีบรูบทที่เจ็ดอีกครั้งในข้อที่เก้าถึงสิบนั้น ในขณะที่กษัตริย์ต่างๆๆนั้นได้กระทำสงครามกันอยู่นั้นตัวเลวีเองยังไม่ได้เกิดมาเลย แต่เนื่องจากตัวอับราฮามเป็นบรรพบุรุษของเลวีนี่เองจึงได้อาศัยทางอับราฮามในการมอบถวายของหนึ่งในสิบให้แก่เมลคีเซเดด
ในพระธรรมฮีบรูบทที่เจ็ดได้ช่วยอธิบายให้พี่น้องได้เห็นความหมายที่แท้จริงของการอยู่ในพระคริสต์ อับราฮามนั้นเป็นบิดาแห่งความเชื่อ ดังนั้นผู้ที่เกิดจากตละกูลอับราฮามทั้งหมดนั้นก็ได้มอบถวายของหนึ่งในสิบให้แก่เมลคีเซเดดทุกคนด้วยเช่นกัน ตรงนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มอบถวายด้วยตัวเองก็ตามแต่เป็นเพราะการที่ได้สืบทอดเชื้อสายเกิดมาจากตละกูลอับราฮามนั่นเอง
เมื่อมาถึงตรงนี้พี่น้องก็จะเห็นภาพได้อย่างชัดเจนว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในอาดัมนั้นได้ทำให้เกิดความสูญเสียไปเพราะความไม่เชื่อฟังของอาดัมคนเดียว ด้วยเหตุนี้เองพี่น้องที่เกิดมาในภายหลังจึงต้องเป็นคนบาปทั้งหมด
เพราะว่าความบาปนั้นได้อาศัยอาดัมนำความบาปเข้ามาสู่ตัวของมนุษย์ในวันนี้ ความตายจึงได้เกิดขึ้นมาจากความบาปของอาดัมด้วยเช่นกัน และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาความบาปจึงได้เข้ามาครอบครองชีวิตของมนุษย์ทั้งหลายให้ถึงแก่ความตาย
ขอบคุณพระเจ้าในวันนี้ได้มีแสงสว่างที่เป็นความหวังแก่มนุษย์ทั้งหลายที่ตกต่ำและอยู่ในความบาปทั้งสิ้นแล้วมาส่องทางสว่างให้แก่มนุษย์นั่นคือการที่มีคนเชื่อฟังอีกคนหนึ่งคือองค์พระเยซูคริสต์ผู้ทรงเป็นอาดัมคนสุดท้ายที่มานำทางให้พี่น้องกลับมาเป็นคนชอบธรรมของพระเจ้าองค์เที่ยงแท้อีกครั้งหนึ่ง
รม. 5:20 เมื่อมีธรรมบัญญัติ ก็ทำให้มีการละเมิดธรรมบัญญัติปรากฏมากขึ้น แต่ที่ไหนมีบาปปรากฏมากขึ้น ที่นั้นพระคุณก็จะไพบูลย์ยิ่งขึ้น
รม. 5:21 เพื่อว่าบาปได้ครอบงำทำให้ถึงความตายอย่างไร พระคุณก็ครอบงำด้วยความชอบธรรมให้ถึงชีวิตนิรันดร์ โดยทางพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราอย่างนั้น
พี่น้องที่รักทั้งหลายเมื่อก่อนพี่น้องอยู่ในอาดัมมีแต่ความสิ้นหวังมีแต่ความบาป แต่ในวันนี้พี่น้องที่รักได้เข้ามาอยู่ในพระคริสต์พี่น้องจึงมีความหวังที่มีสง่าราศี ความบาปของพี่น้องได้ทรงชำระแล้วจนหมดสิ้น เอเมนฮาเลลูยา.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น