ดำเนินชีวิตแบบพระคริสต์ 37
พี่น้องที่รักต้องรู้จักที่จะสำรวจตัวเองอย่างถี่ถ้วนและจงระมัดระวังตัวของท่านในการตัดสินการกระทำของผู้อื่นหรือพี่น้องท่านอื่น
การที่พี่น้องตัดสินผู้อื่นนั้นเป็นการกรทำที่ไร้สาระและตัวของพี่น้องเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะตัดสิ้นผู้อื่นได้นอกจากให้องค์พระผู้เป็นเจ้าแต่เพียงพระองค์เดียวเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ในการตัดสินเท่านั้นไม่ใช่หรือ
แต่บ่อยคร้งพี่น้องมักปล่อยตัวเองให้ทำใจปราถนาของเนื้อหนังมีความเห็นผิดในการตัดสินการกระทำของผู้อื่นสิ่งนี้ไม่ถูกต้องและไม่ชอบธรรมในสายตาของพระเจ้าเลย
พี่น้องต้องดำเนินชีวิตที่อยู่ในวิญญาณไม่ข้องแวะในการตัดสินเรื่องราวเนื้อหนังฝ่ายโลกของพี่น้องท่านอื่นๆ พี่น้องให้พระวิญษณบริสุทธิ์นำพาในแต่ละอย่างที่จะเปิดปากออกมาทั้งความคิดต้องให้พระเจ้านำพาด้วยเช่นกัน
มีบ่อยครั้งที่พี่น้องได้ตัดสินผู้อื่นด้วยความนึกคิดของตองตัวพี่น้องเอง ด้วยเหตุนี้เองการตัดสินต่างๆๆจึงเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องเพราะการตัดสินนั้นมักออกมาจากความรู้สึกชอบและไม่ชอบของตัวพี่น้องเองทั้งสิ้น
ดังนั้นเมื่อพี่น้องมีเป้าหมาสูงสุดในการดำเนินชีวิตให้เป็นที่ชอบตามน้ำพระทัยขององค์พระผู้เป็นเจ้า พี่น้องต้องึกฝนด้วยการไม่ยุ่งเกี่ยวข้องแวะใดๆๆในกาตัดสินสิ่งที่พี่น้องท่านอื่นได้กระทำด้วยความรู้สึกนึกคืดที่ออกมาจากพี่น้องเองเลยทีเดียว
พี่น้องต้องจำไว้ว่าพระเจ้านั้นสร้างมนุษย์ทุกคนมาจากผงคลีดินและพี่น้องทุกท่านคือผู้ที่มีพระวิญญาณบริสุทธิ์สถิตอยู่ด้วยทุกคนการกระทำใดๆๆจะผิดหรือถูกนั้นต้องปล่อยให้พระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นผู้ตัดสินพี่น้องผู้นั้นเพียงพระองค์เดียวเท่านั้น เอเมน.
ยน. 8:2 และในตอนเช้าตรู่พระองค์ทรงปรากฏที่บริเวณพระวิหารอีก คนทั้งหลายก็พากันมาหาพระองค์ พระองค์ประทับและทรงเริ่มสั่งสอนเขา
ยน. 8:3 พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสีพาผู้หญิงคนหนึ่งมาหา หญิงคนนี้ถูกจับฐานล่วงประเวณี และพวกเขาให้นางยืนอยู่ต่อหน้าประชาชน
ยน. 8:4 เขาทูลพระองค์ว่า “ท่านอาจารย์ หญิงคนนี้ถูกจับขณะกำลังล่วงประเวณีอยู่
ยน. 8:5 ในธรรมบัญญัตินั้นโมเสสสั่งให้เราเอาหินขว้างคนอย่างนี้ให้ตาย แล้วท่านจะว่าอย่างไร?”
ยน. 8:6 เขาพูดอย่างนี้เพื่อทดลองพระองค์โดยหวังจะหาเหตุฟ้องพระองค์ แต่พระเยซูน้อมพระกายลงเอานิ้วเขียนที่ดิน
ยน. 8:7 และเมื่อพวกเขายังทูลถามอยู่เรื่อยๆ พระองค์ก็ยืดพระกายขึ้นตรัสตอบเขาว่า “ใครในพวกท่านไม่มีบาป ให้เอาหินขว้างนางก่อนเป็นคนแรก”
ยน. 8:8 แล้วพระองค์น้อมพระกายลงเอานิ้วเขียนที่ดินอีก
ยน. 8:9 แต่เมื่อพวกเขาได้ยินอย่างนั้น เขาก็ออกไปทีละคน เริ่มจากคนเฒ่าคนแก่ เหลือแต่พระเยซูตามลำพังกับหญิงคนนั้นที่ยืนอยู่ต่อพระพักตร์พระองค์
ยน. 8:10 พระเยซูยืดพระกายขึ้นตรัสกับนางว่า “หญิงเอ๋ย พวกเขาไปไหนหมด? ไม่มีใครเอาโทษเธอหรือ?”
ยน. 8:11 นางทูลว่า “ท่านเจ้าข้า ไม่มีใครเลย” แล้วพระเยซูตรัสว่า “เราก็ไม่เอาโทษเหมือนกัน จงไปเถิดและจากนี้ไปอย่าทำบาปอีก”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น